Over prinsen, stalknechten, paarden en ezels.

Elk meisje droomt over háár prins op het witte paard. De man die al haar eenzame jaren en gebroken harten doet vergeten. Doet 'ie even. Omdat hij haar prins is. 

Ik ben ondertussen op het stadium aangekomen dat mijn vrienden me voorstellen als 'dit is Charlotte, en ze is vrijgezel, doe er wat leuks mee'. Niet zozeer dat ik wanhopig ben, mijn vrienden zijn wanhopig voor mij. Wat mij erg veel tijd en kopzorgen bespaard, maar wat ik niet als iets heel positiefs kan opvatten. Is het zo erg met me gesteld, dat zij zich voor mij zorgen gaan maken?

Natuurlijk weet ik ook wel dat het niet zo is, maar ik moet wel eerlijk bekennen dat het vrijgezelle leven niet heel slecht is, en dat het me erg goed bevalt. Ik hoef me geen zorgen te maken over 'vindt hij me wel leuk, vindt hij me niet leuk', ik hoef geen rekening te houden met iemand anders dan mezelf, en in de kroeg kan ik flirten wat ik wil en hier en daar m'n tong in iemands mond duwen, als de ontvanger toch wel een erg lekker ding is. 

Over tongen in de kroeg gesproken, ik werd laatst kieskeurig genoemd. Door een jongen waar ik net 5 minuten mee stond te praten, en die in mijn oor stond te brullen dat hij me een ontzettend aantrekkelijk meisje vond en dat hij m'n bril een soort schooljuffrouw vibe vond hebben. Vriendelijk bedankt. Op het moment dat ik meldde dat ik weer met wat beschaafdere mensen ging praten, en dat ik in dit gesprek niet heel geïnteresseerd was, vroeg hij of ik een vriend had. 'Nee,' was mijn antwoord. 'Zou dat mijn enige reden moeten zijn dat ik geen interesse heb voor dit slappe gelul?' 

Ja, eigenlijk wel, was zijn antwoord. Want welk meisje laat dat stukje mancandy nou aan zich voorbij gaan? Dit meisje dus, zeker als je jezelf mancandy gaat noemen. 

In het verleden heb ik het excuus en de leugen 'ik heb een vriend' vaak genoeg gebruikt, en ik heb vaak genoeg mijn beste vriendin tegen me aangedrukt en gemeld dat ik lesbisch ben, maar de laatste tijd probeer ik dat te vermijden. Ik ben vrijgezel, and i'm proud to say it. En ik hoef al helemaal geen excuus te verzinnen om jou bij me weg te moeten houden. Als ik geen interesse heb, helpen een beetje schuren en slechte praatjes daar echt niet tegen. It does makes me want to vomit, though. 

Misschien ben ik er volgende week van overtuigd dat mijn prins net voorbij galoppeerde, maar er is een grote kans dat het een stalknecht op een ezel is.

Wie weet, misschien is mijn prins al drie keer stapvoets voorbij gelopen en is hij aan het wachten tot ik eindelijk een keer beter uit mijn doppen kijk. 

We shall see.