Monday, bloody monday.

Maandag. De sfeer die maandag ochtend in de lucht hangt is elke week wel hetzelfde. Iedereen moet weer langzaam op gang komen, het verkeer is chaotisch. Mensen zijn in het weekend vergeten hoe je met de fiets zo manoeuvreert dat je geen ongelukken veroorzaakt.

Normaal zit ik op maandag ochtend op de fiets. Maar niet deze keer. Mijn stalen ros staat na een wilde zaterdagavond en een wijs besluit nog in de stad. Op weg om hem op te halen, komt er in de tram een jongen voor me zitten. Op zijn jas zitten ter hoogte van z'n schouder twee ritsen die tot aan onder zijn schouders dicht zitten. Ik moet me beheersen om ze niet open te trekken om te kijken of z'n mouwen er dan af vallen. 

Na dat idee van me af te hebben geschud ga ik naar buiten zitten staren. Amsterdam aan me voorbij laten glijden. Vluchtig zie ik hoe een wat oudere vrouw met een telefoon in haar hand, door het raam staat te kijken naar een groepje middelbare scholieren die voor haar voordeur zitten. Hierdoor dwalen mijn gedachtes weer af naar de conciërge van mijn middelbare school, die in de pauzes altijd alle portiekjes in de buurt af ging op zoek naar leerlingen die de buren overlast bezorgden door middel van sigarettenrook en muziek met blikken ondertoon uit de de kleine speakers van de telefoons. 

Een paar minuten later ben ik bij mijn halte, en worden mijn gedachtes bruut onderbroken. Bij het uitstappen vang ik nog net een oudere dame op die tussen het afstapje en de stoep even haar evenwicht verloor. 

Ik meng mij in het geweld van het verkeer. Toeterende auto's en scooters, rinkelende fietsbellen. Schreeuwende fietsers. Ik heb geen haast. Andere mensen hebben een veel vervelendere maandag. 

Voor mij mag elke maandag wel zo zijn. 

Alles kits achter de rits.

Een paar dagen geleden is bekend gemaakt dat er voor soa-testen betaald moet gaan worden door de patiënt zelf. Dit was hiervoor alleen vanaf 25 jaar en ouder. 

In eerste instantie dacht ik dat er een grap gemaakt werd. Want, wie in zijn bolle kop, is er zo dom om voor zo iets belangrijks vergoedingen te gaan vragen. 

Soa-testen zijn niet bepaald dingen die je aan de grote klok hangt en op Facebook gooit. Dat zijn dingen die je discreet verborgen houd voor vrienden en familie, en waarvan je hoopt dat je geen bekende tegen komt op het moment dat je de piemels en vagina's afdeling van de GGD binnen loopt. Het feit dat dit gratis was maakte het, ondanks de 'schande' er om heen, op zich nog wel te doen. Nu heeft de staatssecretaris besloten dat het afgelopen is met deze vrijgevigheid. Behalve als je homo of verkracht bent. Omdat deze groepen minder vaak positief uit de test kwamen, mogen deze groepen de test nog gratis ondergaan. De zogenaamde risicogroepen, hoerenlopers en mensen met veel wisselende sekspartners, liepen minder soa's op, waardoor ze nu moeten gaan betalen voor hun test.

Doink?! Misschien ligt het aan mij hoor, maar heet een risicogroep niet een risicogroep omdat deze risico loopt? Ook voor deze groepen is het belangrijk dat ze ergens naar binnen kunnen wandelen om even gratis een wattenstaafje door hun genitaliën te laten zwaaien om te checken of alles kits is achter de rits. 

Ik kan me best voorstellen dat als je inderdaad tot deze risicogroepen hoort, die nu dus worden uitgesloten, je jezelf minder vaak laat testen, waardoor het risico dát je inderdaad met een soa rond loopt wordt verhoogd, waardoor je deze sneller over kan dragen, en er straks een heleboel meer mensen met soa's rondlopen dan eigenlijk de bedoeling was. 

Misschien moeten de risicogroepen het inderdaad op deze manier aanpakken. Want omdat de risicogroepen nu zogenaamd 'geen risico lopen' moeten ze betalen, toch? Laat ze maar zorgen dat ze weer een échte risicogroep worden, want als je meer soa's hebt, is de soa-test immers gratis.

De GGD was zelf overigens ook tegen. 

Meneer de staatssecretaris.